News

A new housing concept by StudentenkamerKopen.nl, in which students become joint owners of a property, is facing strong criticism from the municipality of Utrecht. It calls the initiative "bad" and fears higher housing costs and further erosion of the affordable room segment. Yet this criticism is striking, precisely because local and national governments themselves have been reducing the supply of student rooms for years - including through strict permit requirements for house sharing and the introduction of the rent point system.

Instead of being a threat, StudentroomKopen.nl actually offers an innovative solution to the housing shortage among students. Unlike the sell-out boom where properties are converted into expensive owner-occupied flats and student rooms disappear, this model preserves the rooms. The difference is that students - often with the help of their parents - no longer pay rent to commercial landlords, but become joint owners. This gives them more control, stability and protection from excessive rents or rogue landlords. In a completely legal way, according to lawyer Nicky Loekemeijer: "There is no architectural division, so you don't need a permit for this."

Where municipal regulations have eroded the room segment and pushed up rents, this concept offers a concrete alternative that both preserves the existing supply and does justice to the huge demand. The municipality's opposition is therefore more of an attempt at symptom control than a structural solution.

Finding a student room in Utrecht has become even more difficult this summer. The cause is the new Affordable Rent Act, which has been in force since 1 July 2024. This law determines the maximum rent through a point system. This allows landlords to charge less rent, making room rentals financially unattractive. In addition, strict permit requirements for house sharing with more than three residents are an additional barrier. In many cases, these permits are not granted.

As a result, many landlords are dropping out or deciding to sell their properties. As a result, the rental supply in Utrecht has dropped by 10.9 per cent, compared with a 43 per cent drop nationwide. Students like Charlotte struggle to find a permanent place to live and are therefore often forced to move regularly.

Interest group Vidius supports the law, but argues for more lenient rules around house sharing, for example by allowing it up to four people without a permit. Kences director Jolan de Bie also sees housing sharing and improving campus facilities as possible solutions. She questions the effectiveness of the law if it leads to a decrease in the supply of rooms.

The law is well intentioned, but in practice leads to a decrease in the number of available rooms. More flexibility in regulations, especially around permits, could help balance the housing market.

Students are finding it increasingly difficult to find a room, partly due to new rental rules. Especially in university cities, the supply has decreased significantly: the number of available student rooms has dropped by 30% in one year. Almost half of student rooms are owned by private landlords, but stricter regulations and higher taxes make renting to students less attractive. Many landlords are selling their properties, further adding to the shortage.

The Affordable Rent Act determines through a point system how much rent can be asked for, which often comes out lower than landlords want. It has also become more difficult to rent to more than two people, as this now requires a permit. As a result, students have to travel further and miss bonding with their college town.

Solutions such as campus contracts and relaxing permit rules are suggested. The LSVb calls on educational institutions to take responsibility, while Kences, on the other hand, calls on municipalities to be more lenient towards room renters.

Het aanbod van studentenkamers is in het tweede kwartaal van 2025 met 40% gedaald, vooral in Den Haag, Amsterdam en Utrecht. Kleine huurwoningen zijn het schaarsst. Verhuurders trekken zich terug door strengere regels, belastingen en huurplafonds. Verkamering is vaak verboden en nieuwbouw blijft achter.

Studenten doen vaak meer dan drie maanden over het vinden van een kamer. Hospiteren is zwaar, de kwaliteit van woningen is vaak slecht, en internationale studenten worden regelmatig uitgesloten.

Universiteiten en vakbonden waarschuwen dat de kamernood het hoger onderwijs belemmert. Alleen structurele bouw van meer studentenwoningen kan het probleem oplossen.

In 2025 is het vinden van een studentenkamer moeilijker dan ooit. De gemiddelde huurprijs ligt rond de 705 euro per maand, met in sommige steden uitschieters boven de duizend euro. In Amsterdam betalen studenten gemiddeld 974 euro voor een kamer, gevolgd door Utrecht met 835 euro. In Maastricht ligt de prijs wat lager op 600 euro. Alleen in steden als Groningen, Leeuwarden en Wageningen zijn de kamers nog enigszins betaalbaar, met maandhuren van respectievelijk 490, 441 en 359 euro.

De hoge prijzen zijn het gevolg van een combinatie van factoren. Het woningaanbod is in veel steden flink gekrompen, soms met meer dan dertig procent, terwijl het aantal studenten blijft groeien. Tegelijkertijd heeft de invoering van de Wet Betaalbare Huur ertoe geleid dat particuliere verhuurders zich terugtrekken, omdat het verhuren van kamers voor hen minder aantrekkelijk is geworden. Ook de toestroom van internationale studenten speelt een rol. Zij zijn vaak volledig afhankelijk van particuliere huur en oefenen daardoor extra druk uit op de toch al krappe markt.

Hoewel de situatie in grote steden somber is, zijn er nog steeds mogelijkheden voor studenten die flexibel zijn. Door te zoeken in kleinere steden of buiten het centrum kunnen zij soms nog een kamer vinden voor onder de vijfhonderd euro per maand. Daarnaast zijn alternatieve woonvormen in opkomst, zoals antikraak of gezamenlijke woonprojecten waarbij studenten een pand beheren of kopen. Tegelijk groeit het risico op oplichting. Volgens de Landelijke Studentenvakbond moeten studenten alert blijven op aanbiedingen die te mooi lijken om waar te zijn.

In het laatste kwartaal van 2024 zijn studentenkamers gemiddeld 5,6% duurder geworden, met een landelijke gemiddelde huurprijs van €705 per maand. De grootste stijgingen waren in Leiden (+17,3%), Tilburg (+16,9%) en Nijmegen (+15,2%). Amsterdam blijft het duurst met een gemiddelde van €974.

Het aantal beschikbare kamers daalde licht (-1%), met vooral een sterke afname in Leiden en Haarlem (>30%). In steden als Zwolle, Eindhoven en Ede nam het aanbod juist toe. Volgens Kamernet-CEO Seelmann ontmoedigt nieuwe regelgeving verhuurders, wat het aanbod verder verkleint.

Ook appartementhuren stegen fors in grote steden, behalve in Eindhoven, Groningen en Utrecht, waar dalingen tot bijna 16% werden genoteerd.

De gemiddelde huurprijs van een studentenkamer in Utrecht is het afgelopen jaar met 22,5 procent gestegen naar 837 euro. Daarmee is Utrecht na Amsterdam (961 euro) de duurste studentenstad van Nederland. De prijsstijging komt door een tekort aan kamers en een dalend aanbod op de particuliere markt. In andere studentensteden zoals Breda en Zwolle stegen de prijzen zelfs met 30 procent.

Kamernet, dat deze cijfers publiceerde, meldt dat kamers gemiddeld groter zijn geworden, wat via het puntensysteem leidt tot hogere huren. Daarnaast maken nieuwe verhuurregels het voor particuliere verhuurders minder aantrekkelijk om aan studenten te verhuren. Hierdoor kiezen zij er vaker voor om woningen te verkopen of aan koppels te verhuren. Bij de SSH in Utrecht zijn kamers goedkoper (350–600 euro), maar de wachttijd bedraagt daar gemiddeld 38 maanden.