Notizie

Steeds minder studenten vinden een kamer door het groeiende kamertekort, blijkt uit een artikel van de NOS over de Landelijke Monitor Studentenhuisvesting van Kences. Slechts 44 procent woont uit, terwijl bijna de helft dat wil.

Het tekort belemmert volgens de NOS de toegankelijkheid van onderwijs, sociaal-emotionele ontwikkeling en internationale concurrentie. Oorzaken zijn o.a. de verkoop van studentenhuizen door particulieren na nieuwe huurregels, waardoor het aanbod met 13.500 kamers daalde. Huurprijzen stijgen, studenten verdienen minder en ervaren meer stress. Kences pleit voor soepelere regels rond tijdelijke contracten en woningdelen. Het tekort wordt verwacht zelfs op te lopen tot 63.200 kamers in 2032-2033.

Een nieuw woonconcept van StudentenkamerKopen.nl, waarbij studenten samen eigenaar worden van een pand, stuit op stevige kritiek van de gemeente Utrecht. Die noemt het initiatief “kwalijk” en vreest hogere woonlasten en verdere uitholling van het betaalbare kamersegment. Toch is die kritiek opvallend, juist omdat lokale en landelijke overheden zélf het aanbod aan studentenkamers al jaren laten dalen — onder meer door strenge vergunningseisen voor woningdelen en de invoering van het huurpuntensysteem.

In plaats van een bedreiging, biedt StudentenkamerKopen.nl juist een innovatieve oplossing voor het woningtekort onder studenten. In tegenstelling tot de uitpondgolf waarbij panden worden omgezet in dure koopappartementen en studentenkamers verdwijnen, blijven de kamers bij dit model behouden. Het verschil is dat studenten – vaak met hulp van hun ouders – niet langer huur betalen aan commerciële verhuurders, maar gezamenlijk eigenaar worden. Zo krijgen ze meer zeggenschap, stabiliteit en bescherming tegen excessieve huren of malafide huisbazen. Op een volledig legale wijze, volgens advocaat Nicky Loekemeijer: “Er is geen sprake van een bouwkundige splitsing, dus je hebt hiervoor geen vergunning nodig.”

Waar gemeentelijke regelgeving het kamersegment heeft uitgehold en huren heeft opgedreven, biedt dit concept een concreet alternatief dat het bestaande aanbod behoudt én recht doet aan de enorme vraag. Dat de gemeente zich daartegen verzet, is daarom eerder een poging tot symptoombestrijding dan een structurele oplossing.

Trovare una stanza per studenti a Utrecht è diventato ancora più difficile quest'estate. La causa è la nuova legge sugli affitti accessibili, in vigore dal 1° luglio 2024. Questa legge determina l'affitto massimo attraverso un sistema a punti. Ciò consente ai proprietari di far pagare un affitto più basso, rendendo l'affitto di stanze poco attraente dal punto di vista economico. Un'ulteriore barriera è rappresentata dai rigidi requisiti di autorizzazione per la condivisione di case con più di tre residenti. In molti casi, questi permessi non vengono concessi.

Di conseguenza, molti proprietari stanno abbandonando o decidendo di vendere le loro proprietà. Di conseguenza, l'offerta di affitti a Utrecht è diminuita del 10,9%, rispetto a un calo del 43% a livello nazionale. Gli studenti come Charlotte faticano a trovare un alloggio permanente e sono quindi spesso costretti a trasferirsi regolarmente.

Il gruppo di interesse Vidius appoggia la legge, ma sostiene la necessità di regole più permissive per la condivisione della casa, ad esempio consentendo l'accesso a un massimo di quattro persone senza permesso. Anche il direttore di Kences, Jolan de Bie, ritiene che la condivisione degli alloggi e il miglioramento delle strutture del campus siano possibili soluzioni. Mette in dubbio l'efficacia della legge se porta a una diminuzione dell'offerta di stanze.

La legge ha buone intenzioni, ma in pratica porta a una diminuzione del numero di stanze disponibili. Una maggiore flessibilità nei regolamenti, soprattutto per quanto riguarda i permessi, potrebbe aiutare a bilanciare il mercato immobiliare.

Studenten hebben het steeds moeilijker om een kamer te vinden, mede door nieuwe verhuurregels. Vooral in universiteitssteden is het aanbod flink afgenomen: het aantal beschikbare studentenkamers is in een jaar tijd met 30% gedaald. Bijna de helft van de studentenkamers is in handen van particuliere verhuurders, maar strengere regelgeving en hogere belastingen maken verhuren aan studenten minder aantrekkelijk. Veel verhuurders verkopen hun panden, wat het tekort verder vergroot.

De Wet Betaalbare Huur bepaalt via een puntensysteem hoeveel huur gevraagd mag worden, wat vaak lager uitkomt dan verhuurders willen. Ook is het lastiger geworden om aan meer dan twee personen te verhuren, omdat daarvoor nu een vergunning nodig is. Studenten moeten hierdoor verder reizen en missen binding met hun studentenstad.

Oplossingen zoals campuscontracten en het versoepelen van vergunningsregels worden voorgesteld. De LSVb roept onderwijsinstellingen op verantwoordelijkheid te nemen, terwijl Kences juist gemeenten oproept soepeler te zijn richting kamerverhuurders.

Het aanbod van studentenkamers is in het tweede kwartaal van 2025 met 40% gedaald, vooral in Den Haag, Amsterdam en Utrecht. Kleine huurwoningen zijn het schaarsst. Verhuurders trekken zich terug door strengere regels, belastingen en huurplafonds. Verkamering is vaak verboden en nieuwbouw blijft achter.

Studenten doen vaak meer dan drie maanden over het vinden van een kamer. Hospiteren is zwaar, de kwaliteit van woningen is vaak slecht, en internationale studenten worden regelmatig uitgesloten.

Universiteiten en vakbonden waarschuwen dat de kamernood het hoger onderwijs belemmert. Alleen structurele bouw van meer studentenwoningen kan het probleem oplossen.

In 2025 is het vinden van een studentenkamer moeilijker dan ooit. De gemiddelde huurprijs ligt rond de 705 euro per maand, met in sommige steden uitschieters boven de duizend euro. In Amsterdam betalen studenten gemiddeld 974 euro voor een kamer, gevolgd door Utrecht met 835 euro. In Maastricht ligt de prijs wat lager op 600 euro. Alleen in steden als Groningen, Leeuwarden en Wageningen zijn de kamers nog enigszins betaalbaar, met maandhuren van respectievelijk 490, 441 en 359 euro.

De hoge prijzen zijn het gevolg van een combinatie van factoren. Het woningaanbod is in veel steden flink gekrompen, soms met meer dan dertig procent, terwijl het aantal studenten blijft groeien. Tegelijkertijd heeft de invoering van de Wet Betaalbare Huur ertoe geleid dat particuliere verhuurders zich terugtrekken, omdat het verhuren van kamers voor hen minder aantrekkelijk is geworden. Ook de toestroom van internationale studenten speelt een rol. Zij zijn vaak volledig afhankelijk van particuliere huur en oefenen daardoor extra druk uit op de toch al krappe markt.

Hoewel de situatie in grote steden somber is, zijn er nog steeds mogelijkheden voor studenten die flexibel zijn. Door te zoeken in kleinere steden of buiten het centrum kunnen zij soms nog een kamer vinden voor onder de vijfhonderd euro per maand. Daarnaast zijn alternatieve woonvormen in opkomst, zoals antikraak of gezamenlijke woonprojecten waarbij studenten een pand beheren of kopen. Tegelijk groeit het risico op oplichting. Volgens de Landelijke Studentenvakbond moeten studenten alert blijven op aanbiedingen die te mooi lijken om waar te zijn.

In het laatste kwartaal van 2024 zijn studentenkamers gemiddeld 5,6% duurder geworden, met een landelijke gemiddelde huurprijs van €705 per maand. De grootste stijgingen waren in Leiden (+17,3%), Tilburg (+16,9%) en Nijmegen (+15,2%). Amsterdam blijft het duurst met een gemiddelde van €974.

Het aantal beschikbare kamers daalde licht (-1%), met vooral een sterke afname in Leiden en Haarlem (>30%). In steden als Zwolle, Eindhoven en Ede nam het aanbod juist toe. Volgens Kamernet-CEO Seelmann ontmoedigt nieuwe regelgeving verhuurders, wat het aanbod verder verkleint.

Ook appartementhuren stegen fors in grote steden, behalve in Eindhoven, Groningen en Utrecht, waar dalingen tot bijna 16% werden genoteerd.

De gemiddelde huurprijs van een studentenkamer in Utrecht is het afgelopen jaar met 22,5 procent gestegen naar 837 euro. Daarmee is Utrecht na Amsterdam (961 euro) de duurste studentenstad van Nederland. De prijsstijging komt door een tekort aan kamers en een dalend aanbod op de particuliere markt. In andere studentensteden zoals Breda en Zwolle stegen de prijzen zelfs met 30 procent.

Kamernet, dat deze cijfers publiceerde, meldt dat kamers gemiddeld groter zijn geworden, wat via het puntensysteem leidt tot hogere huren. Daarnaast maken nieuwe verhuurregels het voor particuliere verhuurders minder aantrekkelijk om aan studenten te verhuren. Hierdoor kiezen zij er vaker voor om woningen te verkopen of aan koppels te verhuren. Bij de SSH in Utrecht zijn kamers goedkoper (350–600 euro), maar de wachttijd bedraagt daar gemiddeld 38 maanden.